Διαβάζονται τώρα
Newsletter
Ο Όσιος Μελέτιος ο Νέος ο εν τω όρει του Κιθαιρώνος ασκητεύσας, εγεννήθη από ευσεβεστάτους γονείς, τον Ιωάννη και τη Σοφία, στο χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας το 1035.
Advertisements
Οι ενάρετοι γονείς του, ανέθρεψαν τον μικρό Μελέτιο σύμφωνα με τους κανόνες και το ήθος της Εκκλησίας. Ο Μελέτιος από πολύ νωρίς έδειξε την έμφυτη κλίση του στα θρησκευτικά όμως επίσης κατανοούσε και την υστέρησή του στην μάθηση των γραμμάτων. Κάποιαν ημέρα, λυπημένος από τις συνεχείς δυσκολίες που αντιμετώπιζε στην εκπαίδευσή του, κατέφυγε στο ναό του χωριού του και εκεί κρυμμένος κάτω από την αγία Τράπεζαν, έμεινε προσευχόμενος με συντριβή καθ’ όλη την διάρκεια της θείας Λειτουργίας. Ο Πανάγαθος Θεός βλέποντας την αγωνία και τον πόθο της νεανικής ψυχής, εδώρισε στον Μελέτιο το χάρισμα της μαθήσεως, το οποίον εκμεταλλευόμενος ο Άγιος δεν έπαυσε ημέρα και νύκτα να μελετά το νόμο Του. Παρά την φανερή έφεση του Οσίου προς την λατρεία του Θεού, οι γονείς του, όταν εκείνος έφθασε στην ηλικία των δεκαπέντε ετών, εσκέπτοντο να τον νυμφεύσουν… Ο μακάριος Μελέτιος, μόλις επληροφορήθη τα σχέδια τους, πλημμυρισμένος από θείον έρωταν, εγκατέλειψε την οικογενειακήν εστία, τους συγγενείς και φίλους, τα χωράφια κι ότι άλλο είχε και χωρίς δισταγμό μετέβη στην Κωνσταντινούπολιν, όπου μετά από τριετή δοκιμασίαν εκάρη μοναχός εις την Μονή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Αμέσως ερίχθη με ένθεο ζήλο στα πνευματικά παλαίσματα για την κατάκτηση των αρετών και λίαν συντόμως εξεχώρισεν από τους υπολοίπους συμμοναστάς του εξαιτίας της σκληρής ασκήσεώς του. Εκεί κάθησε, ο καλός εργάτης του Κυρίου, επί 3 έτη και κατόπιν μετέβη στην Θεσσαλονίκη προκειμένου να προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου Δημητρίου. Από εκεί κατέβηκε στα μέρη της Θήβας, όπου εγκαταβίωσε σε ένα έρημο μοναστηράκι, το οποίον ετιμάτο στον Άγιο Γεώργιον. Σύντομα η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται στους γύρω τόπους και πολλοί νέοι, οι οποίοι ήθελαν να τον μιμηθούν, εφόρεσαν τρίχινο ρασάκι και έμειναν κοντά του ασκούμενοι στις αρετές. Μετά από κάποιο διάστημα, ο Όσιος άφησε στη θέση του κάποιον γέροντα και μετέβη σε προσκύνημα των τάφων των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στην Ρώμη και εν συνεχεία στους Αγίου Τόπους. Όταν ολοκληρώθηκε το προσκυνηματικό του ταξίδι, επέστρεψεν ο ευλογημένος Μελέτιος εις την μονή του, όπου τον υποδέχθησαν με μεγάλη χαρά και συγκίνηση υιικήν, οι πατέρες,
Με νέα θέρμη ξεκίνησε και πάλι τους πνευματικούς αγώνες του, στηριζόμενος στην αγρυπνία την αδιάλλειπτον προσευχή και τη νηστεία. Η ταπείνωσή του ήταν τέτοια που δεν επέτρεπε ποτέ στον εαυτό του να ξεχωρίσει από τα πνευματικά παιδιά του αλλά αναλάμβανε, αντιθέτως, πάντοτε τις βαρύτερες εργασίες. Ακόμη, ο τρισόλβιος αυτός Πατήρ, ενώ στους υπολοίπους χορηγούσε ιμάτια και υποδήματα, για τον ίδιο κρατούσεν, ένα τρίχινον ένδυμα κι ένα παλαιό ζεύγος σανδαλίων… Ήταν εξαιρετικά εγκρατής και χαλιναγωγούσε την επιθυμία του για νερό και τροφή σε τέτοιο σημείο που ακόμη κι αν διψούσε δεν ελάμβανε ύδωρ εκτός της κανονισμένης ώρας…
Ο μισόκαλος διάβολος, εφθόνησε σφόδρα τον ενάρετο Γέροντα και έπληξεν ολόκληρο το σώμα του με οδυνηρόν άλγος. Εκείνος όμως ως τέλειος αγωνιστής δεν εγκατέλειπε στιγμήν τον κανόνα του κι έμενε επί ώρες εις ορθίαν στάση προσευχής ώστε στο τέλος τα κάτω άκρα του επρήζονταν και δυσώδες υγρόν έρρεεν από τις ανοικτές πληγές των.
Ο ενάρετος βίος του και τα αναρίθμητα θαύματα, τα οποία επιτελούσε στον όνομα του Κυρίου, μέσα στα επόμενα οκτώ χρόνια της διαμονής του στην μονή του Αγίου Γεωργίου, έγινε γνωστός και ξεπέρασεν η φήμη του τα τοπικά όρια… Έτσι, πλήθος πιστών επισκέπτονταν το μοναστήρι προκειμένου να λάβουν την ευχή του και να τον συμβουλευθούν για διάφορα προβλήματα που αντιμετώπιζαν εις τον βίο τους.
Η προσέλευσις του κόσμου δυσχέρανε την επιθυμία του για έναν ησυχαστικό τρόπο ζωής κι αποφάσισε να εγκαταλείψει το αγαπημένο του μοναστήρι προς χάριν του πνευματικού αγώνος. Άφησεν ως αντικαταστάτη του τον μοναχό Νικόλαο και ο ίδιος μετέβη στη μονή του «Συμβούλου» στο όρος του Κιθαιρώνος, το οποίον ευρίσκετο στην Μυούπολη. Ωστόσο, κι εκεί σύντομα δημιουργήθηκε μια νέα πνευματική κυψέλη, η οποία αποτελείτο από εκατό περίπου μοναχούς, Έτσι, συγκροτήθηκε μοναστήρι, στο οποίον εκτίσθηκαν και δυο ναοί αφιερωμένοι στην Παναγίαν ο ένας και στον προφήτην Ηλίαν ο έτερος.
Εξαιτίας της ανάγκης για τέλεση των μυστηρίων, έλαβεν ο Άγιος εκείνη την περίοδο και το ιερατικόν αξίωμα υπό του Μητροπολίτου Αθηνών Νικήτα Γ΄Κούρδη(+1103).
Ο Θεός ευλόγησε τη μονή με πρόοδον και λίαν συντόμως ο αριθμός των μοναχών πολλαπλασιάσθηκε τόσο που κατέστη κεντρική λαύρα με διάσπαρτα κελιά για τους τελειοτέρους, οι οποίοι επιθυμούσαν την ησυχίαν.
Ο όσιος, για να διευκολύνει αυτούς οι οποίοι επεδίωκαν να μονάσουν κατά τον ησυχαστικό τρόπο του, προέβη στην ίδρυση μετοχίων της κεντρικής μονής στον Ελικώνα, στα Μέγαρα και στο Άργος.
Ο Άγιος Μελέτιος έκανε πάμπολλα θαύματα θεραπεύοντας ανιάτους αρρώστους, ημερεύοντας άγριες καρδιές, των οποίων τα κρύφια μυστικά διάβαζε και με όλα αυτά παρέμενε πάντα ταπεινός και απλός. Εκοιμήθη σε ηλικία εβδομήντα ετών, το 1105 την 1 Σεπτεμβρίου. Το καταπονημένο από τις ασθένειες και την σκληρήν άσκηση λείψανό του ετάφη στο νάρθηκα της εκκλησίας των Ασωμάτων.
Με το πέρασμα του χρόνου η Μονή απέκτησε μεγάλη φήμη, κι έγινε σταυροπηγιακή διατηρώντας την ακμή της έως τον 16ον αιώναν, οπότε ανακαινίσθηκε από τον Μητροπολίτη Αθηνών Νικάνοραν. Μετά από διάφορες καταστροφές που υπέστη από επιδρομές και λεηλασίες ανασυστάθηκε το 1928 από τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και το 1950 η μοναχική κοινότητα μετατράπηκε σε γυναικείαν.
Η Τιμία Κάρα του Οσίου Μελετίου βρίσκεται στην ομώνυμη Ιερά Μονή στον Κιθαιρώνα.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ΄.
Ὡς ἔνσαρκος Ἄγγελος, καὶ ὑπηρέτης Χριστοῦ, ὡς ἔνθεος ἄνθρωπος καὶ ἀσκητῶν καλλονή, Μελέτιε Ὅσιε, χάριτας θεοδότους, ἐκομίσω διώκειν, πνεύματα πονηρίας, καὶ νοσοῦντας ἰᾶσθαι, δι’ ὅ καὶ ἡ σεπτή σου σορὸς βρύει ἰάματα.
Κοντάκιον
Ἦχος γ΄. Ἠ Παρθένος σήμερον.
Ἐξ ἐῴας ἔνδοξε, πρὸς τὴν ἑσπέραν φοιτήσας, ὥσπερ ἄλλος ἥλιος, τῶν ἀρετῶν τὰς ἀκτῖνας, ἥπλωσας, καὶ συνηγάγω πρὸς τὴν σὴν θάλψιν, ἅπαντας, τοὺς ἐν ψύχει παθῶν χειμαζομένους, ὅθεν νῦν σε συνελθόντες, ἀνευφημοῦμεν, Μελέτιε Ὅσιε.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ΄. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Συνελθόντες τὰ πλήθη τῶν μοναστῶν, τῆς ἡμῶν ξυναυλίας τὸν ἀρχηγόν, ὑμνήσωμεν σήμερον, ἱεροῖς μελωδήμασι. Τὸ τῶν Ἁγίων κλέος, τὸν νοῦν τὸν οὐράνιον, τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τὸ ἅγιον τέμενος τὸν ἀσκήσει λάμψαντα, λαμπρότατον ἥλιον καὶ τὸ ζοφῶδες νέφον τῆς πλάνης ἐλάσαντα. Οὗ καὶ τῶν λειψάνων, τὴν σορὸν προσκυνοῦντες, καὶ κατασπαζόμενοι, ὁμοφρόνως βοήσωμεν· Θεοφόρε Μελέτιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Ὁ Οἶκος
Τῇ μελέτῃ καλῶς ἐμμελετῶν τοῦ κτίσαντος, ὡς αὐτοῦ μαθητὴς ἐκγυμνασθεὶς μακάριε, δωρεῶν ἀύλων Πνεύματος κατηξιώθης· ὅθεν εἵλκυσας πολλοὺς πρὸς τὴν σὴν μίμησιν, καταλιπόντας βίου τὸν τάραχον, καὶ ἀσκητικὴν ἀνθελομένους ζωήν· ὦν παιδοτρίβης ὑπῆρξας θεῖος, καὶ πρακτικὸς ὑφηγητής, εἰ πολὺ μέρος αὐξήσας, οἱ καὶ πίστει κροτοῦσι τὴν σὴν μνήμην γηθοσύνως, ἀνευφημοῦντες Μελέτιε Ὅσιε.
Μεγαλυνάριον
Δεῦτε νῦν τιμήσωμεν οἱ πιστοί, ἀσκητῶν τὸ κλέος, μοναζόντων τὴν καλλονήν, τὸν ὑπὲρ Κυρίου, θανόντα ἐν ἀσκήσει, συζῶντα δ’ ἐν Ἀγγέλοις, Χριστοῦ Μελέτιον.
Α.Τ για το orthodoxia.online
Τι απαντά η Αρχιεπισκοπή Αθηνών για τον κατεδαφισμένο ναό στο Βοτανικό
Γιατί γκρεμίστηκε η εκκλησία στο Βοτανικό
