Αρνητικά σχόλια για το βίντεο που ανάρτησε ο π. Ανδρέας Κονάνος

Newsletter

Advertisements

 

Πριν λίγες μέρες ο π. Ανδρέας Κονάνος ανάρτησε στην επίσημη σελίδα του στο facebook ένα βίντεο που έγινε αντικείμενο σκληρής κριτικής αλλά και ειρωνικών σχολίων από κάποιους.

Δεν έχει νόημα να αναμεταδώσουμε τα γραφόμενα τους αλλά θα θέλαμε να πούμε δυο πράγματα ώστε ο κόσμος να μάθει πρώτα να μελετά εις βάθος κάτι πριν το σχολιάσει.

Το βίντεο είναι αυτό:

Το πρώτο που θα θέλαμε να πούμε είναι πως οι παραπάνω εικόνες είναι από την υποτυπώδη εορτή που ακολούθησε της τελετής ευλογίας των χωραφιών σε αυτήν την Αφρικανική κοινότητα και παρέστη ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄.

Όσοι έχουν ασχοληθεί με την Ιεραποστολή ξέρουν πως οι συνθήκες ζωής αυτών των ανθρώπων στην Αφρική είναι άθλιες.

Από την μια παλεύουν καθημερινά με την πείνα και τον θάνατο και από την άλλη με τον διάβολο καθώς η μαγεία και οι μάγοι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της θρησκευτικής κουλτούρας των Αφρικανικών φυλών.

Σύμφωνα με μαρτυρίες συνεργατών μας που έχουν κατέβει στην Αφρική, οι ιερείς οι οποίοι έχουν το βάρος και την ευθύνη της ιεραποστολής μπορούν να χαρακτηριστούν ως σύγχρονοι Απόστολοι και όλοι μας θα πρέπει να συμβάλουμε στο έργο τους είτε οικονομικά αν έχουμε την δυνατότητα είτε δια της προσευχής. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία ιερέα που μας ομολόγησε πριν λίγες ημέρες πως αυτό που τον έσωσε από την δαιμονική επίθεση που δέχτηκε ήταν οι προσευχές κάποιων αδελφών από την πατρίδα, δηλαδή την Ελλάδα. Γι’ αυτό και όποιος έχει γνωρίσει τέτοιους ιερείς σίγουρα του έχει ζητηθεί στην προσευχή του να τους θυμάται.

Ας πάμε τώρα στα ανόητα σχόλια τα οποία είδαμε.

Προφανώς όσοι αναφέρθηκαν υποτιμητικά ακόμη και ειρωνικά σε αυτούς τους ανθρώπους που με περισσό θράσος για αυτούς, χορεύουν και τραγουδούν μέσα στην εκκλησία αγνοούν κάποια βασικά πράγματα.

Πρώτον δεν παρατήρησαν πως η εκκλησία είναι μια ψευδοκατασκευή με λαμαρίνες για σκεπή. Αν την συγκρίνουμε λοιπόν με τις δικές μας εκκλησίες θα καταλάβουμε σε ποιον αιώνα και πως ζουν αυτοί οι άνθρωποι.

Αν συγκρίνουμε τώρα τα σπίτια μας με τις καλύβες που ζουν αυτοί οι άνθρωποι και τις συνθήκες υγιεινής που διαβιώνουν τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο τραγικά.

Δεν χρειάζεται λοιπόν πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς πως ούτε ενοριακά κέντρα έχουν, ούτε πλακόστρωτες πλατείες με δροσερά για την καυτό ήλιο δέντρα που θα τους επέτρεπαν να εκφράσουν την χαρά τους με τον τόσο αυθόρμητο τρόπο που είδαμε παραπάνω.

Η Εκκλησία για αυτούς τους ανθρώπους είναι κέντρο λατρείας και όταν λένε πως πάνε στην εκκλησία δεν το κάνουν με κάποιο τροχοφόρο μέσο, αλλά περπατώντας με τα πόδια, πολλές φορές για ώρες, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις και με κίνδυνο της ζωής τους καθώς πολλές περιοχές στην Αφρική σπαράσσονται από εμφύλιες διαμάχες και οι τοπικοί πολέμαρχοι μόνο νέους Χριστιανούς δεν θέλουν να βλέπουν.

Η χαρά στα πρόσωπα τους είναι εμφανής καθώς η ευλογία των χωραφιών από την εκκλησία είναι ουσιαστική γι’αυτούς και όχι τυπολατρική καθώς στις κοινότητες τους αναβιώνει η χαρά που βίωσαν δια του Αγίου Πνεύματος οι πρώτες δικές μας πρωτοχριστιανικές κοινότητες.

Ο π. Ανδρέας έγραψε και ένα κείμενο μάλιστα για το παραπάνω βίντεο: 

ΡΙΓΟΣ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΘΕΪΚΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ
(Αν είναι να διαλέξεις μεταξύ του βίντεο και του κειμένου μου, θα σου έλεγα να δεις μόνο το βίντεο. Δες το όμως όλο,προσεκτικά!
Κι άσε το κείμενο!
Αν όμως έχεις χρόνο κι όρεξη, το κοιτάς κι αυτό. )

Αν έβλεπα το βίντεο αυτό πριν χρόνια, θα το έκλεινα στο πρώτο λεπτό.
Εκείνο τον καιρό ήμουν τόσο κολλημένος και συντηρητικός σε πολλά, και το μυαλό μου τόσο στενό, που είχα βάλει και το Θεό σε τέτοια στενά κουτάκια, όπως στενή ήταν και η καρδιά μου.
Αν πρέπει να πω με μια λέξη το στίγμα μου εκείνου του καιρού, θα πω αυτό: Όλα είναι αμαρτία!
Αν όχι όλα, τα περισσότερα.
Η βόλτα, η διασκέδαση, το κέφι, ο χορός, ό, τι έχει σωματική διάσταση κι αγγίζει αισθήσεις, αισθήματα, συναισθήματα.
Δεν μου έφταιγε κανείς. Εγώ είχα το πρόβλημα.
Ήταν ένα στάδιο της ζωής μου κι αυτό, που έπρεπε να περάσω.
Το στάδιο ¨στόκος¨.

Τώρα, μετά από εκείνα τα χρόνια τα ¨αξιοπρεπή¨ και σεμνότυφα, βλέπω αυτό το βίντεο και με τρελαίνει, και το έχω ακούσει ήδη προς το παρόν 9 φορές, με πολλή προσοχή, κοιτώντας όλες αυτές τις μαυρούλες και τους μαύρους με τα πολύχρωμα μαντίλια και τα φοβερά χαμόγελα, να χοροπηδούν, να κουνάνε χέρια, πόδια, να ουρλιάζουν χαρούμενοι, πέρα από τυπικότητες,
σεμνοτυφίες και στημμένη ¨αξιοπρέπεια¨.
Ερωτευμένοι με το Θεό, με τη ζωή, με τη χαρά, αλλά και μεταξύ τους.
Κι όπως σε κάθε έρωτα, έτσι γίνεται κι εδώ:
Στο τέλος ιδρώνουν όλοι!!

Και βασικά, όλο αυτό το πανηγύρι, κάνει αυτό που δεν κάνουμε εμείς σήμερα:
Πείθει!!!

Κανείς δεν μπορεί να δει αυτό το βίντεο και να μην αισθανθεί μέσα του ότι οι άνθρωποι αυτοί ζουν κάτι εκστατικό, με τρόπο εμπειρικό, βιωματικό, προσωπικό, δυνατό, εκρηκτικό.
Δεν πρόκειται για λόγια ή θεωρίες.
Είναι η ζωή η ίδια!!
Καταρράκτης χαράς, φωνές ατέλειωτες, μάτια αστραφτερά, μια κλιμακούμενη ευτυχία, που καταλήγει σε λυτρωτικά δάκρυα ανακούφισης.
Χορεύεις μαζί με τα πλάσματα αυτά, και αυτομάτως λέξεις, όπως, αμαρτία, καλό, κακό, πρέπον, δέον, καθήκον, όλα πάνε περίπατο μπροστά στην Αλήθεια της Ζωής, που είναι πέρα από ορισμούς και κατηγοριοποιήσεις.

Κοίταξα τόσες φορές τον Πατριάρχη να κουνάει τα κεριά, στην αρχή σταυρώνοντας κι ευλογώντας, μα στη συνέχεια χαρούμενος και συμμετέχοντας κι αυτός, σαν να γίνεται κι ο ίδιος παδί, και να παίζει μαζί με το πλήθος.

Ένας Θεός που γίνεται γλέντι και χαρά.
Χορός και χαμόγελο.
Γιορτή, πανηγύρι και έκσταση.
Και χρώματα πολλά.

Ένας Θεός που χορεύει ο Ίδιος μαζί με τα παιδιά Του.

Ένας τόσο λιτός κι απέριττος ναός, που μπόρεσε όμως μπόρεσε να στεγάσει μια χαρά πολυτελή και πανάκριβη.

Κίνηση, άγγιγμα, ψυχή εκστατική, σώμα βουτηγμένο στη θεϊκή Παρουσία, δοξολογία,συμμετοχή καρδιάς, νου, επιθυμίας,βούλησης.

Έμπνευση, μέθη, ζωντάνια, ήρεμο χάος, παιδική χαρά, κραυγές, αλαλαγμοί, τραγούδι.
Νομίζω, πως, αν είχα κατάθλιψη, κι έπεφτα πάνω σ’ αυτό το πλήθος, κι αφηνόμουν στο ρυθμό του, μέσα στα πρώτα κιόλας πέντε λεπτά όλα μου τα σκοτάδια θα έλιωναν μέσα σ’ αυτό το ηφαίστειο αγάπης και ελπίδας.
Απλότητα και ένθεη φυσικότητα.
Μια άγια ζούγκλα με ζηλευτή ομορφιά, παρόλη την έλλειψη αυστηρού τυπικού, τελετουργικών και κανόνων.
Κρατούν απ’ τον πολιτισμό μονάχα τα άκρως απαραίτητα…
Κι αφήνουν να μιλήσει η χριστοποιημένη, με το Βάπτισμα, φύση τους,με έναν τρόπο ¨άγριο¨, που – ακριβώς γι’ αυτό – είναι ταυτόχρονα άγιος κι αγνός.

Να ‘βρισκα μια τέτοια εκκλησία, Χριστέ μου, κι ας ήμουν πάντοτε στο νάρθηκα ο τελευταίος και φτωχότερός της νεωκόρος.
(Για να χορεύω και πιο άνετα, αναβοσβήνοντας κεριά!)

Σύνταξη σχολιασμός orthodoxia.online

Πηγή: P. Andreas Konanos 

Δείτε ακόμη:

π. Ανδρέας Κονάνος: Μην κρίνεις εύκολα τίποτα και κανέναν, (βίντεο)

π. Ανδρέας Κονάνος: Θα σωθούμε μόνο αν είμαστε ταπεινοί

π. Ανδρέας Κονάνος: ΠΡΟΣΕΧΕ, Μια σου λέξη μπορεί να διαλύσει τον άλλο