Newsletter
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Γράφει ὁ Κωνσταντίνος Ρίζος Ἐπίτιμος Σχολικός Σύμβουλος Οἰκονομολόγων
Ὁ θανατηφόρος ἰός «ἔμπολα» εἶναι συνώνυμος τοῦ φόβου τοῦ θανάτου. Καί αὐτό διότι χιλιάδες ἄνθρωποι ἔχουν χάσει τή ζωή τους ἐξαιτίας του, κυρίως στήν Ἀφρική ἀλλά καί στόν ὑπόλοιπο κόσμο. Πρωτοεμφανίστηκε στή Σιέρα Λεόνε, μιά φτωχή χώρα στή νοτιοδυτική Ἀφρική.
Στή χώρα αὐτή δραστηριοποιεῖται ὀρθόδοξο ἱεραποστολικό κλιμάκιο μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἑλληνοαυστραλό ἱεραπόστολο π. Θεμιστοκλῆ Ἀδαμόπουλο. Φυσικά ὁ ἰός δέν κάνει διάκριση.Μπορεῖ νά μεταδοθεῖ σέ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο.
Ὁ π. Θεμιστοκλῆς ἀνθρωπίνως φοβᾶται ἐνδεχόμενη μετάδοση καί στόν ἴδιο. Γι’ αὐτό παίρνει τίς ἀπαραίτητες προφυλάξεις. Θά μποροῦσε ὅμως νά ἐγκαταλείψει τή χώρα μέχρι νά καταπολεμηθεῖ ὁ ἰός.
Δέν τό ἔκανε δηλώνοντας: «Δέν μπορῶ νά φύγω. Θά εἶναι σάν νά λέω στό ποίμνιό μου “ἐγώ φεύγω, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας”. Κι αὐτό δέν τό ἐπιτρέπει ὁ Χριστός καί ἡ συνείδησή μου».
Τέτοιος ποιμένας εἶναι ὁ π. Θεμιστοκλῆς. Εἶναι ὁ καλός ποιμήν, ὁ ὁποῖος «τίθησιν τήν ψυχήν (ζωή) αὐτοῦ ὑπέρ τῶν προβάτων» καί δέν τά ἐγκαταλείπει, ὅπως ἔκαναν καί ἄλλοι στό παρελθόν (π.χ. Χρυσόστομος Σμύρνης).
Ἄν αὐτή ἡ στάση τοῦ π. Θεμιστοκλῆ ἐντυπωσιάζει, ἐξίσου ἐντυπωσιακή εἶναι καί ἡ ζωή του μέχρι νά γίνει ἱεραπόστολος. Ὁ Θέμης Ἀδαμόπουλος ζοῦσε στή Μελβούρνη τῆς Αὐστραλίας. Σπούδαζε στή Σχολή Ἐμπορικῶν Ἐπιστημῶν τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Μελβούρνης.
Ἐπηρεασμένος ἀπό τή μουσική τῶν «Beatles» καί τῶν «Rolling Stones» δημιούργησε δικό του μουσικό συγκρότημα μέ τό ὄνομα «The Flies». Τό συγκρότημα εἶχε μεγάλη ἐπιτυχία ἀφοῦ ἔδινε παραστάσεις σέ ἀσφυκτικά γεμάτες αἴθουσες.
Τό ἀποκορύφωμα τῆς ἐπιτυχίας ἦταν τό 1965 ὅταν οἱ «Rolling Stones» στήν περιοδεία τους στήν Αὐστραλία κάλεσαν τούς «The Flies» καί συνέπραξαν. Ὁ Θέμης δίπλα στόν Mick Jagger. Κάτι ἀπίστευτο, ἀλλά ἀληθινό.
Παράλληλα ἔπαιρνε μέρος σέ κινητοποιήσεις κατά τοῦ πολέμου στό Βιετνάμ, ἔδειξε ἐνδιαφέρον γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, τό περιβάλλον καί τό φεμινιστικό κίνημα.
Ἐπίσης μελετοῦσε τίς διάφορες θρησκεῖες, προσπαθώντας νά βρεῖ ἀπάντηση στά ὑπαρξιακά ἐρωτήματα πού τόν βασάνιζαν.
Τό 1972 ἔγινε ἡ μεγάλη στροφή. Ἐπηρεασμένος ἀπό τό ἔργο τῆς Μητέρας Τερέζας ἐγκατέλειψε τά πάντα καί ξαναγύρισε στήν Ὀρθοδοξία. Σπούδασε θεολογία στήν Καθολική Θεολογική Σχολή «Corpus Christi» καί στή Θεολογική Σχολή τῆς Βοστώνης.
Στό πανεπιστήμιο Harvard σπούδασε ἑβραϊκά καί ἀρχαία Ἑλληνικά. Πῆρε διδακτορικό στή θεολογία στό πανεπιστήμιο Princeton. Γύρισε στήν Αὐστραλία καί δίδαξε στό πανεπιστήμιο τοῦ Σύδνεϋ ἀπό τό 1988 ἕως τό 1998. Ὡς πανεπιστημιακός δάσκαλος εἶχε μπροστά του μιά λαμπρή καριέρα. Καί ὅμως δέν ἦταν ἱκανοποιημένος. Αἰσθανόταν ἕνα κενό.
Παρακολουθοῦσε τό ἔργο τῆς Μητέρας Τερέζας καί θεωροῦσε τό δικό του ἔργο μηδαμινό μπροστά στό δικό της. Ὁ ἴδιος ἔλεγε: «Μέσα μου φούντωσε ἕνας πόθος νά εἶμαι δίπλα στούς φτωχούς καί νά κάνω ὅ,τι εἶναι δυνατόν γιά νά εἶναι ἡ ζωή τους πιό ἀνθρώπινη».
Ἡ ἀπόφαση πάρθηκε πολύ γρήγορα. Θά πήγαινε στήν Ἀφρική. Τό 1999 πῆγε στήν Ἀλεξάνδρεια, ὅπου ὁ Πατριάρχης Πέτρος φρόντισε νά χειροτονηθεῖ διάκονος καί ἱερέας. Μέ τήν εὐλογία του ξεκινᾶ τό ἔργο του στήν Κένυα.
Βοηθάει τούς ἰθαγενεῖς προσφέροντας τρόφιμα, ροῦχα καί παπούτσια. Ἐνδιαφέρεται πολύ καί γιά τήν μόρφωση τῶν παιδιῶν. «Πιστεύω ὅτι ἡ μόρφωση εἶναι τό μεγαλύτερο ὅπλο τοῦ ἀνθρώπου στή ζωή. Ἄν θέλεις νά βοηθήσεις τόν συνάνθρωπό σου, νά τοῦ μάθεις τήν τέχνη νά ψαρεύει καί ὄχι νά τοῦ δίνεις τό ψάρι ἕτοιμο» ἔλεγε.
Ἐκεῖ ἵδρυσε τό πρῶτο πανεπιστημιακό ὀρθόδοξο κολλέγιο (τό Orthodox Teacher’s of Africa). Τό ἑπόμενο βῆμα ἦταν νά χτίσει Νηπιαγωγεῖο καί Δημοτικό Σχολεῖο. Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον ἔδειξε ἐπίσης καί γιά τή γυναίκα, «τό μεγαλύτερο θύμα στήν Ἀφρική» κατά τά λεγόμενά του.
Τό 2007 μέ ἐντολή τοῦ Πατριάρχη μεταβαίνει στή Σιέρρα Λεόνε γιά νά συνεχίσει τό ἔργο του. Ὁ δωδεκαετής ἐμφύλιος πόλεμος ἔχει προκαλέσει τεράστιες ζημιές στή χώρα.
Ἔκτισε ἕνα χωριό γιά 100 ἀνάπηρους πού ζητιάνευαν στούς δρόμους καί τούς κυνηγοῦσε ἡ Ἀστυνομία. Ἔκτισε ἐκκλησία, σπίτια, τεχνική σχολή ξυλουργικῆς καί ραπτικῆς, κλινική καί σχολεῖα. Στήν πρωτεύουσα Freetown ἵδρυσε σχολεῖο γιά 1.200 παιδιά.
Οἱ γυναῖκες κρατούμενες στήν φυλακή τράβηξαν τήν προσοχή του. Γιά νά μήν καταλήξουν πάλι ἐκεῖ φροντίζει νά κάνουν μαθήματα ραπτικῆς καί ὅταν βγαίνουν τούς προσφέρει μιά δική τους ραπτομηχανή γιά νά αὐτοαπασχολοῦνται καί νά βγάζουν τά πρός τό ζῆν.
Τό ἑπόμενο βῆμα εἶναι νά δώσει τεχνητά χέρια καί πόδια στά ἀκρωτηριασμένα παιδιά. Αὐτό θά γίνει σέ μιά κλινική, ἡ ὁποία ἑτοιμάζεται.
Τό σημαντικότατο αὐτό ἔργο στηρίζεται οἰκονομικά ἀπό δύο μεγάλους φιλανθρωπικούς ὀργανισμούς τῆς Αὐστραλίας καί ἀπό χριστιανικές ἀδελφότητες τῆς Ἑλλάδος.
Ἡ ἱστορία τοῦ π. Θεμιστοκλῆ εἶναι πολύ ἐνδιαφέρουσα καί δείχνει ὅτι ὁ Θεός οἰκονομεῖ τά πράγματα κάθε φορά πρός τό συμφέρον μας δίνοντας λύσεις σέ ζητήματα πού φαίνονται δυσεπίλυτα καί ζοφερά.
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
Μηνιαῖο περιοδικό Ἑλληνορθόδοξης Μαρτυρίας
ἔτος 49ο – Ἰανουάριος 2015 -τεῦχος 495
Εἰκόνες ἀπὸ: pravoslavie.ru
Κάνε το σχόλιο σου